Ey yaradan Şiiri - Mehmet Ali Demirel

ey yaradan!
sana karşı bir sitemim yok
lakin kulların beni anlamaz oldu
bende herkes gibi mutlu olmak,var olmak
yaşamak isterdim
hayatta bakış açım farklıydı
evrensel düşünmek onlara ters
bana ise ders oldu
güç onlarda onlar ise zalim
ben ise güçsüz ve mazlum
önce daraltılar etrafımı aldılar elimden
özgürlüğümü
kelepçelediler duygularımı,mahkum ettiler yarınlarımı
şimdi dört duvar arasında hücrede
loş bir ışıkla soğuk bir düşle
bir sen birde ben başka yok
bir tek yaşam'a direncimi senden alıyorum
asaret altında hergün bu zülüm
alır benliğimde gülücüklerimi
alır bedenimde özgürlüğümü
bir jilet gibi keser benden arta kalanı
susturmaya çalışıyor beni başımdaki celatlar
bu karanlık zindanda bir sen duyarsın
figanı feryadımı
beni neçar düşürmek istiyorlar
direniyorum direniyorum
demir vurdular çırpınma payım kalmadı
açlığımla,susuzluğumla elveda diyorum
insanlık nasibi almayan düzenbazlara
ve başım dim dik gidiyorum sonsuzluğa...

memocilo 30.10.12 berlin