Ey Yar Yokluğunda Şiiri - İbrahim Halil ...

Ey yar yokluğunda sana meftun olan yüreğim olur sanki kevgir.
Visal umutlarım eder beni dervişlerin meclisinde serzakir.
Nur cemalini görmediğimde sesini işitmediğim ise,
Olurum varını yoğunu kaybetmiş hali çok yaman bir fakir.

Ey yar yokluğunda kaçar betim benzim olurum çarnaçar.
Seninle yaşadıklarım her aklıma geldikçe gönlüm ziyalar saçar.
Senin için yazdığım sevda şiirlerini sevdalılara okudukça,
Sevip de sevilenler coşkun akan bir pınar misali taştıkça taşar.

Ey yar yokluğunda alırım elime kesik uçlu kalemimi ha bire yazarım aşkını.
Azalır sana sevdalı gözlerimde fer fark edemez uzak ile yakını.
Kesilirim iştahtan hasret kalırım deliksiz şirin uykulara,
Paslanır henüz yeni bilenmiş aşkın kılıcının zebercet işlemeli kını.

Ey yar yokluğunda kuş tüyünden yapılmış yataklar bile bana iğne gibi batar.
Nabız atışlarım durur gibi olur seni konuk eden kalbim çok düzensiz atar.
Sevda tellalları dolaşırlar aşkın pazarında hummalıca,
Tarihe mal olmuş sevda destanlarını sevdalıyım diyenlere satar.

Ey yar yokluğunda taamlarca zengin sevda sofraları serilse bile oturup yiyemem.
Aslanlar varken kurnaz tilkilerin gölgesine asla ve asla sinemem.
Dünya nimetlerinin tamamını her iki avucuma koysalar da,
Firakın ateşten gömleğini bir an bile giyinmek istemem.

Ey yar yokluğunda suratımdan düşen olur sanki bin parça.
Seni seven sevdalı bu gönlümün çektiği ahlar yükselir arşa.
Beni sana kavuşturan yollarda menzil murat alamazsam,
Bu nadide sevdamın güftesini notalarım en manidar marşa.

Ey yar yokluğunda yakınlarım uzak olur neşe ve sevinçlerim üzüntüye döner.
Zifiri karanlıklarda kalırım gönül ışıklarım bir anda söner.
Yaşama şevkim kaybolur küserim beni seven sevmeyen herkese,
Tarifsiz kâbuslar bırakmaz beni bana şirin uykularımı böler.

Ey yar yokluğunda okuduğumu anlayamam anladığımı da yaşayamam.
Mahir bir tüccar olduğum halde bir siftah bile yapamam.
Güle sevdalı bülbüller misali aşk ve şevkle şakımama rağmen,
Hafızam silinir kekeme olurum seni sana anlatamam.

Ey yar yokluğunda doğup büyüdüğüm vatanımda yaşarım en uzak gurbeti.
Bir yudumda içmek isterim bardaklar dolusu en zehirli şerbeti.
Ne olursa olsun bir an bile sevinip mutlu olamam,
Önüme koysalar da keseler dolusu külçe altınlarca serveti.

Ey yar yokluğunda saraylarda da yaşasam gün be gün mum misali eririm.
Bir anlık visalin için neyim var neyim yok düşünmeden veririm.
Elim ayağım dolaşır birbirine girerim en dolambaçlı çıkmazlara,
Hasret kalırım mutluluğa ha bire üzülür sinirlenirim.
28/ Mart-02 Nisan/ 2015