Ey yar sinemde dinmeyen bir sızı var…

Hangi
Yarayı sarmaya kalksam
Mahzun gönüllerin gözlerinde ki umuda dalsam
Gözyaşına gark olmuş nisanın dinmeyen hicranını okusam
Her belanın ve neticesinde ki kazanın inhisarında ki sırlara nail olsam

Sanki
Mecnun gibiyim
Nereye baksam ve tahayyüle dalsam
Kıtalara hükmeden, ümmeti parçalayan zalimi anlatsam
Hanelerde önümüze serilen tezgâhların hangisinden bu ümmeti kurtarsam

İnsan
Bilmeden ve tanımadan sevemez
Sevdiğini zannetse bile muhabbet besleyemez
İlim ve irfana erişmeden kul itminana erişemez ve ceht edemez
En yakın ve efendimiz hayatımızı öznesi olmayınca ihsan ve ecir hasredilemez

Aşktan
Söz ederler ve sevdayı zikrederler
Aklıselimlik ve kemali yet konusunda sukut etmeyi yeğlerler
Her nimetin kadri kıymetini ne kadar bilirler ve en yakınla muhabbet ederler
Ruhun ve kalbin felahı için, hanif bir kul olarak yaşamaktan acaba niçin imtina ederler