Ey yar gönül niye hicrana kanar, melal s ...

Bazen yazmak
Kifayet etmiyor,
Sine hakkıyla
Ayan edilemiyor
Ne zaman hüzün
İkliminde nefeslensen,
Gözyaşlarımı silsem yetmiyor
Sinem yanarken,
Umutlar hazanlaşırken,
Sabır halimin sefilliği
İçin zaruretken şevk bitiyor

Bir lahza dahi olsa
Ruhumun hicran damlaları
Yüreğimi vurmasa
Gönlüm
Firkatin ah uzarında
Kalmaktan kurtulsa,
Umut gün yüzüne çıksa
Ufkum bahar olur,
Sürur yüreğimde ki
Ümitleri korusa,
Hasretim sevince gark olsa

Yürek
Yanarsa yanıyor
Yazmak adına
Vakte ihtiyaç
Duymuyor, aranıyor
Bir çare adına,
Ümitelere nail
Olabilmek muradıyla
Gayrete soyunuyor
Sinede ne kadar
Bekleyen ve demlenen
Eessiz çığlık varsa,
En yakına edeple arz olunuyor

Kalbin
Gözyaşlarıdır
Nazargah bilen
Rab için niyazdır,
Arzı aşktır
Sevdasına meftun olan
Gönül nefsanilikten
Ve hevesten ıraktır
Feda olmak için
Yanan cenahtır,
Adanmış ruhların
Sadrından nükseden farktır