Ey Yâr Giderken Şiiri - Mutlu Alkan

Biraz daha dur ey yâr, daha vakit erken
Yaralama bu gönlümü, incitme severken
Bu acele ne, bu ne telaş daha vakit varken
Bir helallik bile istemedin ya, ey yâr giderken

Ağlamak da niye ki hayatta herkes gülerken
Seviyorum seni, canımsın, cananımsın derken
Kırma gönlümü, bir gönül bin saraya bedelken
Yanağıma buse kondurmadın ya, ey yâr giderken

Yakıyorsun bu yüreğimi, darılıp da küserken
Ateşler içine atıyorsun, yakınımdan geçerken
Meczup olduğum gönül sahramda gezerken
Bir damla su vermedin ya, ey yâr giderken

Gözlerin derya, bakışlarını ince ince süzerken
Aşkın tespihini tane tane inci gibi dizerken
Gönül ummanlarında savrulup da yüzerken
Bir el uzatıp kurtarmadın ya, ey yâr giderken

Anlıma kazınmış, yazılmışsın dünyaya gelirken
Bir can, bir bütün, bir ruh, bir beden ve birken
Aşktan, muhabbetten ve sevgiden bahsederken
Ansızın gittin, elveda bile demedin ya, ey yâr giderken

Kelebekler kozadayken, kuşlar uçmazken
Bülbüller ötmezken, güller kokmazken
Mevsim kış olmadan daha henüz yazken
Hoşça kal bile demedin ya, ey yâr giderken
07.06.2016