Ey Yar Firakında...

Ey yar
Firakın da çok ağladım sessiz sessiz
Karanlık çıkmazlar etti beni çaresiz
Dayanılmaz olmuştu yürek hararetim
Yer ile yeksan oldu sarayım kaldım evsiz

Ey yar
Firakın da naralarım attım çok yanık
Aşkın mahkemelerinde oldum sanık
Belki de hüküm giymeyecektim
Şayet bulabilseydim sevdalı bir tanık

Ey yar
Firakın da sararıp soldu betim benzim
Bozuldu bir anda dayalı döşeli düzenim
Seyyah oldum ardın sıra gurbet ellerinde
Kalmadı etrafımda canı gönülden sevenim

Ey yar
Firakın da şirin uykulara kaldım hasret
Sevdalı gönlümü kapladı gam ve kasvet
Meclislerde gül sevdalısı bülbül gibi şakırdım
Azaldıkça azaldı heybelerimde sevgi ve muhabbet

Ey yar
Firakın da hal ve ahvalim oldu pür yaman
Durmuş sanki geçmiyor her şeyin ilacı olan zaman
En görkemli en şatafatlı saraylarda bile yaşasam
Zalim felek vermez bana aman

Ey yar
Firakın da yakınlarım oldu çok uzak
Dost bildiklerim bile kurdular bana tuzak
Çay karası simsiyah saçlarıma
Kar yağdı sanki üzerine doldu ak üstüne ak

Ey yar
Firakın da kaçtı ekmeğin aşımın tadı tuzu
Celalli bir aslan idim şimdi olmuşum kuzu
Asil atalarımız demiş ölümden beterdir ayrılık
Altından künye ettim astım boynuma bu sözü

Ey yar
Firakın da soldu bir anda Muhammedi güllerim
Aşk ve şevkle ötmez oldu şakıyan bülbüllerim
El ele göz göze sevda bahçelerinde gezerken
Gün geçtikçe artıkça arttı yaşadığım züllerim

Ey yar
Firakın da bulandı buz gibi berrak akan sularım
Başıma buyruk idim onun bunun elinde kaldı yularım
Sevinç ve çok sürür dolu capcanlı bir sevdalı idim
Alt üst oldu bu üç günlük fani hayata dair duygularım

Ey yar
Firakın da düzensiz atmaya başladı seni çarpan yüreğim
Kırıldı sapı elimde kaldı aşk bahçesinde çalıştığım küreğim
Yar firakın da çektiğim meşakkatleri yazmaktan
Bitti sevda uçlu kalemim deki en koyu çini mürekkebim
03/ Mayıs/ 2016