Ey Yar Şiiri - Osman Genç

Ey yar! sevgili canan!
Hani ay parçası yüzün Güneş’e inat parlayan
Dağınık saclarına, şavkı düştüğünde.
Koca koca memelerine şehvetle yandığım.
Ve dünyalık mahremim.
Kaç vakit oldu gideli.
Ana gibi sıcaktın, baba gibi sevecen.
Türküler, ağıtlar yaktığım.
Bir gün koynunda uyumadan
Ölmek olmasın muradım, korkarım.

Ey yar! sevgili canan!
Yemin ettim, aht ettim bilesin
Ömür yetti yi kadar, akıl erdi yi kadar
Peşinden koşmaya.
Söyle yar nerdesin! nerelerdesin
Dere boylarında, düz ovalarda,
Ülkemin en gür ormanlarında,dağlarında mı,
Güneşin doğduğu ufuklarda mı, yoksa
Tuna boylarında, Altaylarda mı,
Musul da mı, Kırım da mı, söyle
Tanrı dağlarında uçuşan
Karların altında mı.
Türküler de ezgiler de
Anamın ak saçlarında aradığım.

Ey yar! sevgili canan!
İlik,ilik gönlüme işlediğim,
Mayın döşenmiş yollarında,
Yürürken bombalar patlasa da,
Üç yüz milyon kızanınla.
Ezgilerimiz böylesi yanık olmayacak
Yakın o günler yakın.
Bir heyecan içindeyim, bilesin,
Şimal yıldızı göz kırparken
Rengarenk gökkuşağına,
Bense o günü arıyorum o günü
Gökkuşağının renklerinde.
Belki bir gecenin sonun da
Bir şafak vakti ezanlar eşliğinde,
Sana kavuşacağım yağmurlarla beraber
Bekle o günü, gün o gündür.
Seni en son bulduğum da
Sarılıp, doyasıya öptüğüm
Gün o gün dür..

2005