Ey yar… Şiiri - Ahmet Elmalı

saatler onikiyi vurduğu anda
hani kollarımda olacaktın yar
BİR ÖMÜR GEÇTİ BAK SANKİ ARDINDA
EN SON HAYALİNLE AVUNURUM EY YAR

SENSİZLİK MASAMDA BENLE OTURUR
SABRIMA AĞLAYIP KADEH TOKUŞTURUR
SABAHKİ GÖLGEN ODADA GEZİNİR DURUR
EN SON BAKIŞINA KURBANDIM EY YAR

DÖNECEĞİM DEYİP GİDERKEN EVDEN
BUĞULU CAMLARA ÇİZDİĞİN KALPTEN
AKAN DAMLACIKLAR DUDAKLARIMDAN
EN SON TUZUNU DİLİME BIRAKIR EY YAR

SEN YOKSUN ARTIK YÜCE SEVGİN YOK
ESKİYEN KADAHLERDEKİ İZLERİN YOK
GÜZ SELİ GİBİ ESTİN YANAN BAĞRIMDAN
EVDEN SON ÇIKAN YİNE BENDİM EY YAR