Ey Yâr Şiiri - İrfan Karapınar

Ey yâr
Aşılmayan dağlar ağlar
Yürünmeyen yollar ağlar
Sevilmeyen güller ağlar
Bir siz gülersiniz
Değerimi bilmezsiniz
Şimdi yokluğun bilmecesiyim
Yarınları avuturum
Gözyaşımı kuruturum
Görüyorum vefasızsınız
Ne söylesem faydasız
Bir büyük inkârdasınız
Unutmuşsunuz beni
Müthiş yalanlardasınız
Yazık anlayamadınız
Kördünüz,göremediniz
Söz vermiştiniz ey yâr
Bekleyecektiniz

Seslenebilsem dünyanıza
Paris’e götürebilsem gözlerinizi
Rüyalarda canlanırdınız
Yıldızlar toplanırdı saçlarınıza
Yağmurlarda ıslanırdınız
Minik elleriniz sımsıcak
Kocaman olurdu gözbebekleriniz
Yalanlarınız gerçek görünürdü
Bilseydiniz değerimi
Şimdi böyle dağılmazdık sonbahar yaprakları gibi
Yatağınızda güller gülerdi her sabah
Güneşle günaydın derdim yanağınıza
Akşam olur kollarımda uyurdunuz mışıl mışıl
Bebekler gibi
Dünya üzerinde bir peri olurdunuz

Ey yâr
Bir gün sesimi duyar
Anlatırsanız birine
Gülersiniz insafsızca
Ve dersiniz
Bir aptal beni sevmişti
Eskidendi
Çok önceleri
Yüzünü bile hatırlamıyorum

Bir kalem geçersiniz