Ey Yar 4 Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ey yar,
Özümü özüme küstürdüler,
Gönül ışıklarımı söndürdüler.
Meclislerde saygın bir sevdalıyken,
Beni Mecnunlara döndürdüler.

Ey yar,
Sevmeyi bilen gönlümü yaraladılar,
Suçsuz günahsız beni sana karaladılar.
Aşkın yolunda çok şevkli biriyken,
Sevmeyi bilmeyenler yüreğimi paraladılar.

Ey yar,
Aşkın çöllerinde azıksız yolcu ettiler,
Tırnaklarımı birer birer çektiler.
Gönlümün bereketli topraklarına,
Muhammedi gül yerine diken ektiler.

Ey yar,
Tarihe mal olmuş sevdaları ezberlettiler,
Didelerden yaş getiren türküleri derlettiler,
Senin için cayır cayır yanan bağrımı,
Zalim felek ile hasımlar bir olup setrettiler.

Ey yar
Aşkın sazıyla yanık sevda şarkılarını çaldırdılar,
Berrak sular var iken bulanık sulara daldırdılar.
Gönül diyarında fellik fellik ararken seni,
Kükremiş aslanları üzerime üzerime saldırdılar.

Ey yar,
Mahmur gözlerimi şirin uykulara hasret bıraktılar,
Sevdalı bedenimin uzuvlarına parangalar taktılar.
Cahillik edip istemeden kırmıştım seni bir kez,
Bozuk plak misali durmadan habir başıma kalktılar.

Ey yar,
Irgat edip karın tokluğuna çalıştırdılar,
Gamın her türlüsüyle arkadaş olmaya alıştırdılar.
Muhabbet fedasi eroğlu erler var iken,
Husumet yolcularıyla beni dalavere ile tanıştırdılar.
05/Aralık/2012