Ey yar Şiiri - Murat Ülkü

Ey yar ben sana gülüm dedim
Mis kokulu goncamsın benim
Niyedir bilmem sevdandan sürgün yedim.
Halbuki gülü yarın yakasına yakışır bilirdim yar...

Sen gittin ya yar, viran oldu, gönül bağım.
Her ile hiç oldu, en güzel çağım
Şarkı oldu baykuslara benim ahım
Sensiz nefessiz kaldım, aşkta vurgun yemiş gibiyim...

Koklamadan daha dikeninle kan doldu gönlüm
Sayende öğrendim ki ayrılıktan çok kolaydır ölüm
Bulamazsın seni benden daha çok seveni gülüm
Vefasızlık yaparsan gözüne dizine dursun bu sevgim ey yar...

Ben hasretinden perişan, sen orda rahat
Hesapsızca böyle çok sevmek mi kabahat.
Sensiz kabir azabindan farksız oluyor hayat
Sensiz mekansız kaldım, sürgün yemiş gibiyim.

Yanan yüregimle sardım üşüyen hasretini.
Isıttı şiirler, içinde sen olan yüreğimi.
Seni düşünmeden aldığım nefes acıtıyor kalbimi.
Saçlarını okşayarak bir kere yatamadım yar..

Aradım hep seni, en ücra sokaklarda.
Oturdum bekledim gün görmez köşelerde
Teselli verir diye balık oldum şişelerde.
Sensiz susuz kaldım, kavrulup yanmış gibiyim

Çaresizlik, Çığ gibi büyütürken sevdamı
Leyla ile Mecnuna inanmışım,
Vuslatsız bir hayale kapılmışım,
Yüreğime saplanan hasret gülünün dikenidir yar..

Ne bende can kaldı, ne gönlümde canan.
Vuslat hayâl oldu, sevdamsa yalan
Ne arayan var, ne halim nicedir soran
Sensiz kimsesiz kaldım, yetim kalmış gibiyim

Sabahın seherinde; aşk ile efkarlandı şiirim..
Tütün Kokuyor sana bulaşmayan ellerim,
Belki de son şiir bu sana yazdığım
Biraz aşk biraz yalnızlık azda sitem kokuyor ey yar..