Ey Yar! ! Şiiri - Şükrü Kaya

Ey yar...
Satırlarım öncesiz olmayacak bu mektupta
Selamım sabahsızlaşacak karanlığın zifirinde
Kokulu kağıtlarla sevişen kalemim kan damlatacak
Kahverengi gözlerimden bakarken maziye

E yar...
Sadece soğan doğrarken ağlamıyor artık bu gözler
Şahit olduğu her anın anısına ağlıyor
Yürek, o zaten dünden vahim
Bilinmezliğin sırrına kapılmış, hala çıkamıyor

E yar...
Kiminle özdeşleşti iğrenç gururun
Neyi feda ettinde, başıboş kaldın çöllerde
Hiçbir dua kurtarmaz, kurtaramaz seni
Kabus görüp uyandığın, soğuk gecelerde

Ey yar...
İyiliğin sende kalsın da iyi ol emi
Kusurları bana sakla, ben yükleneyim onları
Kalbim yara bere içinde kalmış zaten
Kabul etmekten aşkımızın hamballığını

Ey yar...
güle güle git, çizdiğin yolda
Kör düğüm olmuş hayatlara tepeden bak artık
Kuruyan gülleri serbest bırak kitaplar arasından
Boşluğun ortasında bir onlar, birde 'biz' kaldık

Ey yar...
'Biz' dedim alınma üstüne, 'biz' benm
Bir kendim, birde kendimde olmayan sevgim
Sen bizden çoktan gittin, ayrılalı çok oldu
İşte masamda duruyor temizlenmiş son mermim

Ey yar...
Kirletmek yakışmaz bana bu kurşunu
Gözü kapalı harcadığın aşka değmez
Ben sormayacağım bunların hesabını
Ama kader çıkaracak her bir kuruşunu

Ey yar..
Yar olmak zordur bilirsin...
Koynumda beslediğim 'mar' oldun şimdi
Zehrini boşalt ve sende öl....
Ey mar! ! bu katliam artık bitti.....

Ş.K.R.