Ey yâr.. Şiiri - Adem Eminoğlu

Ey yâr
Bu ferman sendenmi geldi
Kem sözün,yine sinemi deldi
Oysa ben senin...
Gönül nağmelerine alışkınım
Ne haldeyim bir bilsen
Nasıl şaşkınım

Ey yâr...
Yakma yüreğimi, kırma kâmetimi
Bütün suç kusur, söyle bendemi
Ben sırrına olmuştum talip
Şimdi saramaz yaramı, en ehli tabip
Gelsende bir gitsende
Firkatin artık hep ensemde...

Ey yâr...
Bir kıvılcımmı ki sönsün
Bir uzletmi ,suhulet olsun
Bu volkanı sen yaktın
Var olan derdime bin daha kattın
Oysa gelişin ne müjde
Bir gülüşün ne heyecan
Şimdi kalan , yalnız müjgan
Birde hülyan....

Ey yâr....
Riya kuyusundan çekip çıkardığın
Bağ bahçe, gülşan dolaştığın...
Şimdi bir uçurum kenarında
Gönül serkeş, ruhum intizarında
Bir Zühre yıldızı kaydı gökten
Mücrimin olmuştum yürekten..

Ey yâr...
Ne kalır ne gidersin
Kendine kahır,bana sitemsin
Bunca yılın geçmişine set
Gelecek için yalnız çilemsin
Son oldun, yok oldum
Bunu en iyi sen bilensin.....