Ey Yar Şiiri - Burhan Kırıcı

Sür soğuk namluya sol yanından mermiyi usul usul Daya başıma ya da götür beni her yol bana meçhul Gün kısa derken, bir çisenti sis sabahı yıkar ruhumu Anım ıslak... Her yanım ıslak...
Yağmurda solan çiçekti

Ey yar!
Uçtu birer birer o aksakallı turnalar fecrin Gün biter param parça artık Hiroşima düşlerin Bir köz olur düşer her bebe varoşuna ansızın Dudakların ucunda can çekişen yitik şarkısın

Ey Yar!
Acıyı yufkaya dürüm ettim her adım bu şehirde Bu şehir firakında boğulur efil esen hüzünde Dolanır, dolanır da başımda şu hicran bulutları
Öldür sonra göm Halepçe’ye belki hafifler kor hüznüm

Ey yar
Bir dua gölgesi... Bir katran nefsi... Bir zeytin karası düşer ferine
Nişangâh doğuma durmadı sesine... Ten yarasına... Can ülkesine
Beynimde her hücre telkini okundu "dağ başı" denen o uzak diyarda
Bana tabut ki yar, sahipsizlerin sahibine varır kuru top- rakta