Ey Yar Şiiri - Tahir Kılıç 2

Ey yar sendin benim en büyük cümlem.
Aşk’tı!Sırtımdaki En Ağır heybem
Şimdi Sağımda Sensizliğim Solumda Senli hatıralarım
Şimdi Düşlerim de kaldı. Senle geçen yarınlarım.
O Son Busen bende Saklı Duruyor hala sevgilim biliyormusun
Hayaline Dokundukça Hüzün Kokan Takvim yapraklarından
Düşüyorum Yokluğun yaprak yaprak.
Yüreğim yangın Yeri! Söyle bana ey sevgili ben ne yaparım sensiz şimdi.

Küllendikçe Acım Savruluyor Bir yerden bir yere
Uykusuz Gecelerime Sıgmıyor Düşlerim.
Şimdi Mevsimler sen Gittiginden Beri hazana Döndü Yar!
Akşamlarım sensiz; bedenim soğuk Ve buz kesiyor
Her anımda seni düşünüyorum ve birden içime hasret ateşin düşüyor.
Yokluğun lâl ediyor dilimi
Artık konuşamıyorum eyy yar!

Kaç mevsim bekledim seni bilemiyorum saymadım.
Bir gün dönersin umuduyla adına harfleri giydirdim
O çocuksu düşlerimde
Dilini bilmediğim bir aşk’la sevdim
Seni Özlediğim kadar Sarılamadım,tutunamadım gözlerine.
Seni her düşündüğümde;Bir gül açmalıyken içimde,
Bulutlar aşk mavisine; rüzgarlar melteme dönmeliyken
Hayalinle mutlu olmam gerekirken düşlerim de
Tarifsiz bir fırtına da ben en büyük vurgunu yedim ey yar!
Ne olursun beni batırma
Beni bu sevdada yanlız koyma
Ben seni öyle çok sevdim ki
Beni bu dünyada sensizlikle sınama
Eyy yar!