Ey yar Şiiri - Semina Morez

Yüreğimin en ince sızısısın
Seni ilelebet özlemekten usanmayacağım
Buluşmak değilse kıyamete mahşere kaldı
Baharım sende çiçeklense, yoksa ayaza çalacağım yüzümü
Çok vahim gerçekten na mümkün haller yürek ister
El veremem yürek seremem başka göze
Bu gece göğe karıştım sonsuza
Ayın şavkında ara beni yokluğumu varlığım içinde
Öyle ki taşıyorum semaya sığmaz oldum
Karla yağayım lapa lapa tertemiz, sana
Sokak lambasının ışığından süzersin beni
Güzel gözlerini dikip göğe
Bir bakarsın naif bi kar kristalice düşerim
Belki sana, benden çok meftun kirpiğinin üzerine
Yağmurca mı yağayım tenine akıt günahını hafifle
Buharlaşıp ulaş göğe cismin yok olsun
Görünmesin gözle gayrı göremesin kimse
Ben sana gark oldum
Sende bana karış göklerde gözden ırak
Hasbihal edelim, gül yüzünün buğusunda
Adını yazayım yeryüzüne, sinem çatlayacak
Dünyanın renkleri sende mevsimleri yüreğinden
Mübalağa etmiyorum can özüm atlattım çocuk çağımı
Sen ah sen Ruh-u Revanım
Eğer gideceksen yağacaksan tekrar yeryüzüne
Damlalarca düş karış her yere
Ama hapsetme yüreğini bir köşeye
Özgürlük adın senin gökkuşağı senin yüreğin
Mevsimlerin rengi senin eserin kokusuysa baharın
Oda gül tenin, yağ yağacaksan ille de yeryüzüne her yere
Sonra buhar ol karış yüreğime
Buğusunda yüzünün adını yazacağım bu defa göklere
Orada karışarak birbirimize aşkı yaşayalım iç içe
Ne bir cisim ne bir mekan
Dilediğim beni sar yüreğine