Ey Yar Şiiri - Bekir Alim

EY YÂR

Filizlenen gönlümde kayboldu bin bir desen
Gecenin karanlığı kopardı seni benden
Ruhum bedende durmaz ecelin elindeyken
Gittiğin günden beri kuş uçmaz penceremden

Bakışların içimde bazen kış bazen ateş
Günden güne kavurup yakıyor içten içe
Sen Fatma'sın ben Bekir sensin günlümdeki eş
Duyanlar şaşıp kalır ne derler bu gidişe

Dünyamı aydınlatan gönlümdeki periydin
Çektiğin acılardan kalemim tanır seni
Tarif etmek imkânsız her şeyden ileriydin
Bırakıp gidişinle mecnun ettin yâr beni

Yattığın kutsal toprak Seksen dört parsel ada
Andıkça anlatırım bıkmadan usanmadan
Allah şahit bilirsin bu canım sana feda
Bir nefes bile almam bilki seni anmadan

Hakk’a giden bu yolun tek yolcusu yoluydun
Sevgi,Süheyla,Murat,Seval’im sorar seni
Ailemizin direği kanadıydın koluydun
Nasıl bıraktın eyy yar nasıl bıraktın beni

İncelir düşlerimde çocuklarım anası
Mis kokulu tenini Âlim’in hayal eder
Ben değilim aslında mısraların dehası
Lakin senin yokluğun beni etti derbeder.

04.12.2019 Salı