Ey Yar Şiiri - Sevim Yakıcı

Seni kırdığım zaman canım acıyor
Acıdıkça canım seni kırıyorum
Kırdıkça kırılıyorum
İçim yanıyor

Ey yar;
Kimseyi bilmedim bu güne değin,
Böyle kendimden,
Kendim kadar,
Ve hiç kimseye etmedim,
Böylesine itibar.

Hani sen bensin çoğu kez,
Ben de senim,
Sen hüzünlenirsin,
Ben titrerim
Biriktikçe elemlerin,
Kahrederim.
Senin yüzünü yere düşürür,
Gönül gölgelerim

Tanıyamam bazen kendimi
Anlayamam seni,
Anlatamadıkça beni,
Yakmak isterim canını
Öz canıma batarım
Sana kızarım,
Kendimi yakarım

Tevafuk deriz çoğu kez
Sen yazarsın, ben söylerim.
Sen düşünürsün,
Ben tebessüm ederim.
Kahırlanırsın bazen
Derin derin
Söylemesen de bilirim
Gözbebeğimden okunur kederlerin

Dillerin sevda yazar,
Mühürlenir yüreğim
Teslim olurum varlığına
Düşerim ayak ucuna
Sen toplarsın, ben dağılırım
Sana koşar tanelerim

İşte böylesi bendeyken sen,
Ve böylesi içindeyken ben,
Hiç olmasın mı nazım?
Olmasın mı cilvelerim?

(a K a)