Ey Yar Şiiri - Halil Topaç

Felek kâtip oldu, kader mürekkep.
Alnımda kusursuz yazısı ey yar.
Ne söz hakkı verdi ne söyler sebep.
Can evimi sıvar karası ey yar.

Sıla dedim, sıla’m rahat değildi.
Garip oldum gurbet benden değildi.
Yüzden seven eller evvel sevildi.
Gönlümde kurumaz yarası ey yar.

Hal’dan anlamayan acır mı hal’a?
Bin engel bin bela koymuşsa yola.
Düştükçe tutunsam en kalın dala.
Dal bitti düşmenin sırası ey yar.