Ey Yar Şiiri - Aslı Demirel

Ey yar nerelerdesin
Gözlerin uzun zamandır değmiyor gözlerime
Ne diye bunca uzaksın ve de suskun
Bil sevgili seni özledikçe yorgunum
Bir o kadar da durgun
Böyle zamanlarda dolanır hüzünler nefesime 
Belki ilaç olur diye
Derin derin İstanbul çekiyorum ciğerlerime 
Ama nafile
Envai çeşit cümbüş doldurur da içimi
Bir tek senden izler berelemez dillerimi

Her yanı ertelenmiş umut 
Her yanı kirletilmiş hayal dolu bu şehrin
Ne havasında mis kokun
Ne sesinde gülüş oluşun var
Yangın yangın bakmaktan kirpiğim yoruldu yar

Hani diyorum unutsan da uzak oluşunu 
Şaşırıp yolunu
Sevdayla aşkla dolu dolu
Döndürsen yönünü bekleyişlerime
Hani diyorum
Uzun zamanlardan sıyrılsa da gün 
Seni bana beleyen vuslata dursa

Bu kaçıncı dilek unuttum
Bu kaçıncı el açış dualarla 
Görmüyorsun değil mi 
Bilmiyor duymuyorsun 
Yoksa umursamıyor musun 
Var mısın yok musun 

Çok uzun zaman oldu yar 
Öyle uzun ki 
Ne geceleri sayabildim 
Ne gündüzünden ayabildim 
Aynı uykulara yattığımızı sandığım gecelerden 
Ayrı sabahlara uyanmanın hüznüyle
Çınlıyor kalbim 

Sen yoksun ya yarim 
Ben bende olmuyor yok olduğunca 
Ne kadar uzaksan sevdiğim 
Ben sende oluyorum
Hisset diye unuttuğunca 

Ey yar sevdamı masallara anlatasım var
Cümle alem kıskandı da göze geldik 
Seni sırf bana saklayasım var
Canımın içi diye diye 
Seni canımın en güzel yerine iliştiresim var
Kimseler bilmesin ama
Yoluna ölesim var
Yine de ölemem sevgili
Hâlâ kavuşma ümidim var... 
01042012aslı