Ey Yar Şiiri - Ercan Teke

ey yar! diye başlarsın sözüne
daha ilk gün ilk görüşünde.
ve farkında olmadan,
nakşedersin durmadan.
kazırsın yüreğine hece hece,
her gün her gece.
her şey tek isim
her şey tek insan
her şey tek'e yöneliş
dünya ona dönercesine,
her gidişinde yanarsın,
dönüşüne kanarsın.
kokun kokuma karışır,terin tenime
ümidiyle,öpüşler hayallersin
titrersin ateşin sınırı geçer
söz dinlemez bedenin, beynin karşı dursa da
düşlerinde olmayı düşlersin.
yenik,yeni bir avuntuyla
bazen gitmek istersin
sırf dönebilmek için geriye
ve bıraktığını bulabilmek için
ama özlemle ama sevgiyle
küçücük bir dokunuş için
tebessüm beklersin bir yanağın kenarından
küçücük, minicik
muhtaçsın, açsın
bir söz duymak istersin dudaklarından
mesela_ hoş geldin
yada özlendin
belki bin yıl geçmişcesine geldi bu hasret
belki biran geçmişcesine
merhamet dilenirsin,
gururun ayakların da birilerinin.
Yalvarırsın,
ey yar!
ey yar! artık paralamasın istiyorum
bu aşk bendeki seni
ne olur durdur bu anlamsız işkenceyi
gittikce bulamıyorum gözlerinde
ben beni
farkındayım
yavaş yavaş öldürüyorsun
sendeki beni.