Ey Yar 2 Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ey Yar,
Ben yaşadıkça alayım senin kadanı,
Seven zikreder her daim yaradanı.
Sen sen ol unutma asla ve asla,
Sevdası uğruna ac ve susuz yatanı

Ey yar,
Bu tende bu can oldukça,unutmam seni,
Bir hoş olurum her gördükçe mah cemalini.
İştahtan kesilirim, şakıyan dilim lal olur,
Özleminle dolduğumda temaşa edemezsem seni.

Ey yar,
Gözlerimde fer dizlerimde oldukça takat,
Sana giden yollarda şahlanır dört nala gider at.
Duymazsam nazenin ve nadide sesini,
Kaskatı kesilir bedenim,uzuvlarım olur sakat.

Ey yar
İtinayla saklarım yazdığın mektubları gönül kasamda,
Tarihe mal olmuş sevda kitapları var aşk masamda.
Gönül hanemde otağını kurmuş sana olan sevdamın anafikri,
Aşkın tuvalinde yazılı durur sevda yasamda.

Ey yar,
Asumandaki ay ve yıldızlar senden alır sanki ışığını,
Som altından yaptırırım sevda sofrasının kaşığını.
Bir anda her şeyi yer ile yeksan eden yüceler yücesi Allah,
En manidar visaller ile sevindirir gözü yaşlı aşığını.

Ey yar,
Sevda ormanlarının patika yollarında olurum nizami bir asker,
Senle konuşurken dökülür ağzımdan sanki bal ile şeker.
İşin kolayına kaçmayan gerçek sevdalılar,
Aşkın tarlalarına rengarenk Muhammedi gülleri diker.

Ey yar,
Aşkın meşakatli yollarında gülmek de güzeldir ağlamak da,
Sevda gibi sevdalar eşi benzeri olmayan bir lezzet bırakır damakta.
Ömür miadı biter günün birinde hem de hiç farkında olmadan,
Zira bendini yıkarak aşkın pınarları boz bulanık akmakta.
03/Aralık/2012