Ey yar Şiiri - Davut Yeşilyurt

İstanbula kar yağıyor seni benden saklarcasına,
Yürüdüğümüz yolları gizlemiş gibi
Aşkımıza set çekmiş karlı gecede.

Sen istedin gitmeyi
Vurur gibi sırtımdan.
Sen istedin yar
Unutulmayı.

İstanbul sanamı âşık ne?
Neden kıskanıyor bizi?
Neden gizliyor hayalini?

Pierre loti benden yana bak
Çay içtiğimiz masayı kollamış gibi,

Boğazda İstanbul’dan tarafmış gibi,
Çatıyor kaşlarını her defasında
El ele görünce gözlerimizi.

Al haydi senin olsun bu şehir,
Senin olsun gariban duyguların eşsiz kraliçesi.

Bir hayal kırıklığı bu
Bir deli rüzgâr.

Ah sevdamın kıskanç sancısı
Ah şiirlerimin çaya dargın serabı.
Bir demli çayı çok mu gördün seninle?
Bir buseyi hasret kıldın kalbime.

Metroların soğuk istasyonlarında
Yolunu kaybetmiş bir yolcu misali yüreğim.
Sana gelen otobüse takılmayacak artık gözlerim
Belki kurtuldun benden
Belki İstanbul kazandı seni
Belki sana gelirken hep yanlış otobüse bindirdi beni.

Şimdi umarsız bakışların kaldı buğulu camlarda,
Şimdi İstanbul daha bir şen
Kahır naralarını bestelemiş şiirlerime.
Şimdi İstanbul daha berrak,
Resmini boğaza yansıtmış gibi.

Yine beni sana götüren yanlış otobüsün geçiyor önümden
Pusuya yatmış gibi vapurlar
Duman duman tüttürür kahır dizelerini
Umutları boğarcasına.

İstanbul’a kar yağıyor seni benden koparırcasına
Yürümek zor gelir artık sensiz, çemberli taş’ta

Bir tek o koyuyor yar,
Harap oluşumu yansıtmış İstanbul dağ bedenime.

Bak bir sultan Ahmet vefalı
Aynı çeşmeden içtiğimiz suyu kesmemiş hala.

Bir de pierre loti
Masamızı kollamış.

Al haydi senin olsun bu şehir
İstemem artık al senin olsun

Ey yar!
İstanbul sultan Mehmede diyar,
Bu şair aç susuz
sen, yalancı sevdanla İstanbul da bahtiyar.