Ey Yaprak Şiiri - İsmail Boz

Ey yaprak;
Niçin gitmek için bekliyorsun hazanı.
Madem son yoldaşın rüzgar olacak,
Haziran da direnmek neye?
Seni tutan dal değil,
Tutunan sensin.
Güçsüzleştiğin de ellerin,
Yola koyulan sensin...
Toprağa karışıp yok olan.
Ey kaldırımların sahipsiz yolcusu,
Ey rengini yitirmiş baharın kokusu.
Gül'den olsan ne yazar,
Diken den olsan ne?
Bittiğin gündür zaar!
Ne gülşen sahiplenir seni,
Ne de bülbül arar gölgeni.
Belki bir kavanoz da gül reçeli olmaktı hayalin.
Belki de dalından koparılıp, narin bir sevgiliye sunulmak...
Ya da bir manzara fotoğrafın da yer almak.
Kim bilir...?

Ey yaprak;
Kırağı yüzüne çaldığı vakit,
Ne çok benziyorsun insan'a.
'Gitme kal' diyeni olmayana...