Ey Yansımam... Şiiri - Ahmet Elmalı

fikrimde asılı kaldın işte, çıkar sesini,
zehir değilsin hayata, sana haksızlık ederler.
eskiçağ aşkları da mı vardı sanki bizden ileri,
seni, niye yedi kat yere mahkum gömerler.

kaldır başını, dik dur, daralan sinemde,
avucumdaki ışığa sadece biraz gülümse,
sana bu dünyayı niye zindan ederler,
niye, gerçeğinin ruhunu görmezden gelirler.

canıma can katan sessiz yansımam,
at adımını ileri, bilirim, dur diye depreşirler,
elini aç yana, yeter de, artık ağlak zamana,
seninle giden beni, niye hep hor görürler.

gem'leri mi kaldı eskiden olan vurmaların,
niye seni benden, ayrı ayrı isterler,
bizsiz beklemeleri cılız yazılsın alınların,
kaşık kaşık kudretlerden bize niye vermezler.

azıcıktık biz oysa, ne istedik çok fazla,
sadece kendimizi mi sevdik sanki her tenhada,
yerdeki sulaktan, dağlıktaki sapaktan ederler bizi
niye, senin ben, benim sen olduğumu demezler.