Yakamozlara sığınan gecenin kederi kabardığında
Kıyıya vuran dalganın çaresiz öfkesidir yalnızlık
Kaldırımda inleyen yaprak son nefesini verdiğinde
Mesada el sallayan güneşin son parıltısıdır yalnızlık
Dolunay sessizliğini, ağlayan med-cezir bastırdığında
Uykudaki martının kanatlarına konan gizemdir yalnızlık
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta