Yakamozlara sığınan gecenin kederi kabardığında
Kıyıya vuran dalganın çaresiz öfkesidir yalnızlık
Kaldırımda inleyen yaprak son nefesini verdiğinde
Mesada el sallayan güneşin son parıltısıdır yalnızlık
Dolunay sessizliğini, ağlayan med-cezir bastırdığında
Uykudaki martının kanatlarına konan gizemdir yalnızlık
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor