Yakamozlara sığınan gecenin kederi kabardığında
Kıyıya vuran dalganın çaresiz öfkesidir yalnızlık
Kaldırımda inleyen yaprak son nefesini verdiğinde
Mesada el sallayan güneşin son parıltısıdır yalnızlık
Dolunay sessizliğini, ağlayan med-cezir bastırdığında
Uykudaki martının kanatlarına konan gizemdir yalnızlık
Mersadan kalkan geminin kara dumanında yükselen
Nümayan ayrılığın son gülce busesidir yalnızlık
Ey menfa gözlerimden deryalar damıtan yalnızlık
Ey malihülya geceleri karla kuşatan alaca karanlık
Ey Hallacı Mansur’un ahıyla dört nala koşan sır
Ey Âdem’den miras kalan asırlık acı tortu: Yalnızlık
Kayıt Tarihi : 17.6.2017 12:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!