Ey Yalnızlığım ve Ölümüm... Şiiri - Hasa ...

Kalkar gider bir gemi usulca yüreğimden,
Dalgalanır yalnızlığım, kısaldıkça ağlayan ömür kıyımda...
Gece bütün varoluşları alır götürür zihnimden,
Ve Ağlatır beni ölüm, ondan korkmadığım halde.

Bir evin penceresine vurur kendini ay,
Vurulur umutlarım ki zaten yoktular.
Emanet sevinçlerim azat eder kendini,
Zaman siliverir beni bir çırpıda hayattan.

Şarkılar beni anlatır, şiirler ha keza,
Gözlerim karanlık mahzende gücünü kaybeder.
Düşlerde benliğimi yitiririm,
Acılarım bana güç verir ölmem için.

Artık tutsak bir ceset var,
Yaşarken ölmek dedikleri...
Bir yağmur çığlığında koyverdim kendimi,
Damlalar aciz etimde yön veriyor kendine.

Karanlık, bir o kadar puslu yalnızlığım,
Gelmeyi beklemek için ne derdin vardı...
Ey ölüm...
Yaşamayı ben istemedim ki bu aşina acılarımla.
Hiç bilmiyorsunuz, bu beden size çoktan veda etti...

Ey yalnızlığım ve ölümüm!
Sizi azat ediyorum.
Gidin kendinize başka oyuncak bulun! ...