Ey Vefesız Sevgili Şiiri - Salman Yıldız

EY VEFASIZ SEVGİLİ

Ey vefasız sevgili
Bilir misin sen yalnızlığın ne demek olduğunu
Bilir misin gecenin ateş püskürtün karanlığını
Bilir misin aşk trenlerinin,vagon vagon içimi sızlatıp geçtiğini
Bilemezsin
Bilemezsin sen
Kanadı kırık bir kuşun uçmaya olan özlemini
Ve bilir misin günahkar birinin tövbesini
Bilir misin çöl ortasındaki palmiye ağacının suya olan özlemini
Bilemezsin
Bilemezsin sen

Ey vefasız sevgili
Ben kutupları oynuyorum ellerimle ve üşüyorum
Üşüdüğümü unutuyorum bazen içim yanıyor
Sen ise gün doğmadan ısıtıyorsun üşümüş yüreğimi
Istırap veriyor bana,sana senden daha uzak olmak
Ve sensizliği sana rağmen yaşamak
Kahrolası karanlıklar ve yalnızlık
Biliyorlar sanki bu yolun çıkmaz bir sokağın sonu olduğunu
Dinlemiyor ve bırakmıyorlar beni

Ey vefasız sevgili
Sen sahili döven dalgalar kadar saf ve temiz
Bense şu köhne dünyada her gün kahroluyorum sensiz
Sen gül kokusu uzaklara taşan
Bense kül kokuyorum savrulup uçuşan
Belki çok uzaklarda kesişir yolumuz..çok uzaklarda
İşte o zaman kül gül olur,gülde kül..
Ve işte o zaman doğar güneşim, gün gün olur, gül de gül..

Ey vefasız sevgili
Ben soğuk bir havada uçuşan kuru bir yaprak
Sen ise ilkbahar yağmuruyla açılan narin bir kır çiçeği
Ben ise duygularına zincir vurulmuş bir esir
Sen ise gülistanda bir gül,gül içinde bülbül
Ben umut ve özlemlerle yanan bir alev
Sen ise üzerime sağanak sağanak boşalan nisan yağmuru
Sen din mi yorsun,ben ise sön mü yorum
Sen bilmiyorsun bense özlüyorum
Sen duymuyorsun ben ise ağlıyorum
Sen görmüyorsun ben ise ölüyorum
Sen gelmiyorsun ben ise bekliyorum
Bekliyorum....
Bekliyorum...
Bekliyorum