Yoksun biliyorum.
Benim dahil olduğum hiçbir zaman diliminde seni vurmuyor saatler.
Akreple yelkovanın en uzak düştüğü vakitleriz biz.
Olduğum yerde aramıyorum seni ama biliyorum olmadığım yerde de yoksun.
Ağızdan ağza dolaşan şehir efsanelerinin hiçbirinde geçmiyor adın.
Kimseler bilmiyor gizli hikâyemizi.
Bana aitliğin kadar yaşıyorsun.
Yalnız benim tenhalarımda ortaya çıkıyorsun.
Benden başkasına lalsın.
Benden başkasına cehennemi bile olmayan bir günah.
Bir ben ayak basabiliyorum bastığın toprağa.
Kimselere benzemiyor suretin kendi saydamlığında.
Yalnız benim gözlerime yansıyan güneşsin en puslu havada bile.
Her mevsim açtığı bilinmez bir çiçeksin benim rengimde..
Ben en güzelim sen oldukça.
Yalnız senin gördüğün.
Ayıpsız mahremsiz.
Varlığım nedensiz değil varlığında,
Hiç kusur yok sana yarlığımda.
Huzur renk olup boyuyor göğümüzü,
Yağmur olup iniyor toprağa, çiçek olup açıyor dalında.
Aşk değil yaşadığım.
Deli dolu bir heyecan değil.
Kıpır kıpır değil kalbim.
Bu yüzden biliyorum bitmeyeceğini.
Hiçbir coşku sonsuza dek sürmez.
Bu yüzden biter aşklar.
Her aşk gün gelir yorar aşığını.
Ne kadar taşıyorsa göklere ruhunu, o kadar sert düşülür boşluğuna.
Bu yüzden biliyorum bitmeyeceğini.
Coşkum senden değil bahar gelince baharın kendisinden.
Sevinçlerim kendi ellerimde seni severken.
Ben, kanımın son damlasına kadar kendimim çünkü seni severken.
Her şey aynı dünyada seni severken.
Toz pembe sadece pamuk şekerinde.
Gün aydınlık, karanlık gece.
Olması gerektiği gibi yani.
Sana yük değil sevdam.
Bu yüzden bitmeyecek biliyorum.
Seni yalnızca ben biliyorum.
Ey umutla beklenen hayal sevgili
Seni seviyorum.
Kayıt Tarihi : 3.4.2011 08:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!