Su içer gibi yudumluyordum, ey görklü Kam atam,
Usulca tutup ellerimi, bana söylediklerin sayesinde…
Düşmeyeceğim umutsuzluğa, olsa da binbir hatam
Seyyare içinde seyyareleriz, yazılmış kaderin payesinde.
Nasılda uluyor kurtlar… Dedim; şu kapıyı kapatam
Avaz avaz dışarıda rüzgâr, kar tipi boğamaz, sedamı…
Zaman Ergenekon zamanı, yepyeni bir diriliş yaşatam.
Ey kam atam, şu kemiğe kazı, mankurtluğa elvedamı.
Akıbet, Tanrı dağlarında karşılayacak Kürşad’ın ruhu
Ey Kam atam, sükûtumla ileteceğim ona, her bir selamı…
Ey Umut, Dirilişi Yaşatam ki, ölsün mankurtların güruhu!
Şu Acun düzenine hep yön verecek, Türk Demirci kelamı.
Demirciler tanımlar ancak, demir dağı eritme ihtirasını
Uçmağa varmışlara, selam verecek yüz olmalı yoldaşım…
Kurtlar yeniden diriltmeli, Oğuz Ata’nın, milletine mirasını,
Altun Kazuk’a bağlayak atımızı, sırtıma sırt ol da kolbaşım.
Yılgın Yağmur, hayalinden vazgeçme ki, Türk atları kişnesin
Alma yanaklı Turan Asenaları, öğütlesin balalara kutluTuranı…
Türk demircileri, çağın kılıçlarına Türk ruhunu işlesin,
Görsün acun, Türk’ün, bir elinde kılıç, bir elinde Kuranı!
Açıl Ergenekon, kırılmaz kılıcımla, demir kanatlarımla
Denizde, Gökte, Yerde, Yenilen Ey Umut, Dirilişi Yaşatam…
Aşiyansız, 17.12.19 – 20.21 Y.Y.
Nebi Ünler
Kayıt Tarihi : 28.4.2020 15:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!