Ey Türk Uyan Şiiri - Muhammed Emin Yıldırım

Ey Türk Uyan, sabahın alaca ışığında,
Köklerimizin izi yükselir ufukta dağlar gibi.
Birlikten doğan sesler, adımların yankısı,
Dağlar, vadiler sana selam durur, sabırla.

Toprağın sınmaz gökyüzüne değen bağrında,
Kızıl ak su gibi akıyor geçmişin kanatında.
İmparatorluğun gölgesinden doğan yeni ışık,
Her dize, her adımda yeniden can bulur anılar.

Türkiye, anayüzünde tarihin çınlayışıdır,
Milli direnişin ve kardeşliğin özüdür.
Azerbaycan’ın sazı ve Karabağ’ın öyküsüyle
Birleşir ümidi, özgürlüğün ufkuna yürür.

Türkmenistan’ın gün doğan kumları gibi dürüst,
Gurbetin karanlığında bile inancın ışığı sürüyor süratle.
Orta Asya’nın geniş bozkırlarında rüzgar gibi,
Özbekistan, yiğit yüreklerle yükselir daima.

Kırgız dağlarının bulutları arasında
Böyle bir uyanışla çınlar dostluğun adımları.
Kazakh bozkırında kazanan sesler yükselir,
Birlik ve kardeşliğin simgesi olur her harf, her yol.

Ey Türk Uyan, zamanın ritmiyle çarpan kalbimiz,
Yediden yetmişe gönüllerde aynı sevinç saklı.
Birlikte yükseldiğimiz bu coğrafyada,
Bağımsızlık tohumları yeşerir, yüreğimizde parlar hâlâ.

Gölgeyi kıran her umutla söyle:
Bu topraklar için, bu gelecek için,
Birlikte daha güçlü, daha özgür,
Dünya durduğunda bile, Türkler yürür ileri.