Ey Türk Şiiri - Firdevs Çokluk

EY TÜRK

Yoksa hala derin uykuda mısın?
Artık sesin, soluğun çıkmaz oldu
Ölü müsün, sağ mısın, neredesin?
Bak sen yoksun diye yoksul yolundu.
Zavallı gariban, bile soyuldu.
Öz gardaşın vatanından kovuldu.
Bayındır Türk illeri talan oldu.
Mazlumun yanında artık sen yoksun
Zalimin karşısında durmuyorsun.
O tufanla, borana kafa tutan,
Düzeni bozan olursa savaşan,
Korkusuz olan atanın torunu,
Olamazsan eğer düşün sonunu!
Uykulardan uyanıp, silkinmezsen!
Haykırıp gür sesini yükseltmezsen,
Bil ki zalim zulme devam edecek.
Mazlum olan gariban ezilecek.
Onurun ayak altında çiğnenecek.
Kutsal olan inancın horlanacak.
Demiri azminle eritmedin mi?
Şu uca dağları sen delmedin mi?
Senin kitabında yok zaten yoktu.
Onurlu çıkışın, mağrur duruşun,
Kartal gibi soylu bakışın vardı.
Hiç kimseye eğilip, bükülmezdin.
Yükseklerde dururdun dik başlıydın.
Korkmadan fırtınayla yarışırdın.
Sen ki yıldırımlardan da yılmazdın.
Özünle öyle sağlam doğruydun ki;
Şefkatle mazlumlara kucak açardın.
Pes etmez zalimlerle savaşırdın.
Dünyada adaletinle yaşardın.
Düşmana kılıcınla hükmederdin.
Senin fermanınla yer-gök titrerdi
.O zaman zalimler korkar, sinerdi.
Şu koca dünyada yalnız sen vardın.
Birde şahlanan, atın nal sesleri…
Alçakların sesi hiç yükselmezdi.
Seninle her şey tarifsiz güzeldi.
Dünyada yerin hem de çok özeldi.
Haydi yeniden gür sesin yükselsin!
Sen uyan ki mazlumlarda sevinsin
Uyan ki adaletle yönetilsin..
Bil ki dünyaya düzen veren sensin.