Ey Trabzonlu Şiiri - Mustafa Bulan

Sen bir ses duyarsın kuşlar gürültü
Havaya ateş etme ey Trabzonlu!
Canlar hür uçamaz, şaşırır yönü.
Havaya ateş etme ey Trabzonlu.

Kuşlar gürültüyle yaşarlar korku.
Ürküp kaçarlar çalılığa doğru.
Kıyamet sanırlar, yaşatma bunu!
Havaya ateş etme ey Trabzonlu!

Sanma oluyor bir güzel kutlama!
Kurşunlar sersem, uçarken havada
Ne haz alıyorsun Allah aşkına?
Havaya ateş etme ey Trabzonlu!

Kulakların sesleri duyduğunda
Kurşunlar, mermiler gider yolunda.
Adresi bulamaz çok uğraşsanda.
Havaya ateş etme ey Trabzonlu!

Kurşun adres sormaz hedefe varır.
Bazen bir insan, bazen de can alır.
Ses kaybolur ama acılar kalır.
Havaya ateş etme ey Trabzonlu!

Bırakın silahlar kalsın kılıfda!
Bordo balonlar uçurun havada
Mavilikler ile ersin vuslata!
Havaya ateş etme ey Trabzonlu!

Mavi gök kucaklarken bordo rengi;
Ürkmeden kuşlar süzsün şenlikleri,
Kanat çırpıp alkışlasın bizleri!
Havaya ateş etme ey Trabzonlu!

Koşarak girin horonda halkalara;
Kolbastı, üç ayak, sallama, sıksara…
Dik oynarken bakmayın ayaklara.
Havaya ateş etme ey Trabzonlu!

Bulamoğlu söyler: Tutun elleri!
Horon başlasın, ayaklar ileri…
Kolbastıyla titretirken yerleri
Havaya ateş etme ey Trabzonlu!

Pendik/26.04.2022