Ey! Topraktan Heykel
Ey! Kibir abidesi
Ne sanırsın kendini
Unutma cevherini,toprağın oğlusun sen
Bunca can gitti ibret al, uyan,kalk gel
Çağdaş latları,menatları,sanal makamları bırak gel
Hakkın rüzgarına bırak benliğini, üşüsende uç gel
Firar et nefsin zindanından yanıp kül olsan da gel
Terk et sırça köşkleri gözün arkada kalmadan gel
Sen de kulsun yazıktır kulları kul etme gel
Gel koşarak ilahi çağrıya yetiş,geç olmadan gel
Gözyaşların sel olsun hadi artık sılana,koş gel
Toprak olmadan toprak gibi ol
Yeter artık sen ademsin aslına dön gel.
Kayıt Tarihi : 28.7.2015 16:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Asrımızda Firavunlaşmış insanlaradır mesajım.
![Osman Sarıkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/07/28/ey-topraktan-heykel.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!