Ey Tanrı Şiiri - Abdullah Oral

Kimdir seni senden çok
kendisi kadar sevmeyi beceren
Kırığımı marangozun

EY TANRI

Yaratmışın derler koca evreni
İnsana geçerimi sözün ey tanrı
Kula kul olmadık yeni bir dünya
Kurmaya yete,mi gücün ey,tanrı

Rahip Haham derken çektik imamdan
Kurtulmuyor halkım kederden gamdan
Mollayı sofuyu güzel yurdumdan
Sürmeye yeter,mi gücün ey tanrı

Yer batsın dünya dinler töresi
Gelmez ağlayana gülme sırası
Baksana kanıyor halkın yarası
Sarmaya yeter,mi gücün ey tanrı

Düşünene neden sofu ecirl
Kırılmıyor zulmün paslı zinciri
Zalimin bağından üzüm inciri
Dermeğe yeter,mi gücün ey tanrı

Oturmuş sermaye senin mülküne
Güç yetmez bağında bir tek salkıma
Zenginden alıp ta yoksul halkıma
Vermeye yeter,mi gücün ay tanrı

Yoksa güçsüz müsün paradan puldan
Görünmezsin neyi saklarsın kuldan
Gerçeği görmezsin sapmışsın yoldan
Görmeğe yeter,mi gücün ey tanrı

Vurgun i umutlar çıktı kaçağa
Kurbanlar veririz paslı bıçağa
Sende yüreğini bizle ocağa
Sürmeğe yeter,mi gücün ey tanrı..