Ey Tanrı Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

‘‘İnsani
Cezalandırmak adına
Tanrı bela yollar! ’’ derler ya
İnsani sınava tabi tutup
İmtihan edip not verirmiş
Tanrı öylesi bir Tanrı!
Kimilerine zelzele, dalga, tufan,
Kimilerine ateş, volkan
Kıtlık, açlık, sefalet peyda eder,
Bazen de soysuzlara
Saltanat, taht,
Hükümdarlık verirmiş.

Tanrı!
Bazen sağlık, sevinç verir,
Bazen alaz, alev yürekler yakar!
Kurban ister kan dökülür.
Kullarını,
Cennet ve hurilerle;
Bağ, bahçe, tuba ile ödüllendirir

Ey Tanrı yüce Tanrı!
Büyük güce sahip Tanrı,
Yıllar oldu başımızda,
Hâlen o verdiğin bela,
Halihazırda!
Kardeşi, kardeşe öldürten
Bizi aç, perişan, melül eden
O tok o rahat, o çıkarcı,
Kovuyor işçiyi, köylüyü...
Dehleyerek huzurunda.
Tanrı onu bela verdin bize,
Gitmek de bilmez.

Tanrı!
O bir ekip kurdu kendi çıkarına,
Taallukat ve dostlarına;
Damatları Karun gibi zengin,
Yediler, yuttular, tükettiler bizi,
Birde şu yaşlı Anadolu’muzu,
Yatı, katı, tacı, tahtı, apoleti…
Yazlığı, malikânesi, şatosu…
Nice limanları, han, hamamları,
Bir o kadar da bilinmeyenleri var.

Ey Tanrı! Büyük Tanrı!
Onun oğlu,
Ummanda, denizlerde
Armatör, kaptan…
Yelkeni, yatı, şilepleri var,
Biz ki aç, perişan…
Bir avuç umudumuz var.

Ey Tanrı!
Çalıp çırpan, sömürenler,
Hep zengin oluyor!
Biliyorum, anlıyorum ama
Kızgınsın, dargınsın bize
Solcuyuz, dürüstüz diye.
Düştüysek senin bahtına,
Eğer kudretin varsa
Güç ver biraz bize.
Kurtulalım şu düzende.
Ağa, patron, padişahlardan.

Ey tanrı!
Yolladıkların hep yoldu bizi,
Açız, perişanız biz çıplak;
Soğuk bir karakış,
Ömür boyu bir Zemheri,
Acılar verdin sen bize.

Ey tanrı!
Bizi bize bırak, seninkilere bak,
Onlar sömürü düzenin ustaları!
Bey, ağa, patron, paşa…
Dış güçlerin yandaşı, maşaları,
Demokrasi, halk düşmanları,
Onlarda, yat, kat!
Yelkenler, gemiler,
Petrol kuyuları…
Onlar
Kirletiyorlar şu Dünya’yı
Şimdi Marsa el atmışlar,
Yada hepsi Cennete yolcular.

Ey tanrı!
Kurudu çaylar, boşaldı kuyular
Akmıyor sular, çeşmeler
Paramparça yürekler,
Arş, toprak…
Dünya susuz kaldı,
Ölüyor canlılar, bitkiler!
Köylülerin tavukları
Vebalıdır diye öldürüyorlar,
Bunu fırsat bilen fırsatçılar;
Bakanlar, vekiller çiftlik kuruyorlar.

Ey büyük tanrı!
Et, yumurta yemek, hayal şimdi,
Bizde kaz, ördek de kalmadı.
Köyleri keneler sardı!
Piknik alanları korku yeri,
Zenginler, yönetenler,
Saray bahçelerinde,
Villa havuzlarında,
Şatafatlı, görkemli yaşam içinde
O güzelim deryalar, göller
Denizler bize toz oldu.

Can yakıyorsun ey Tanrı!
Can üstüne can istiyorsun bizden,
Zengine mal veriyorsun,
Biz işçi-köylü, emekçiler
Hava, cıva…
Açız, ölüyoruz işte
Bir lokma ekmek yok mu bize?

Yolladığın başkan haydut oldu!
Emir ferman veriyor sanki general,
Zor bir dönem önümüzde,
Birde bitmeyen kirli savaş var.
Barış hayal oldu gayri!
Demokrasi düşmanı o şimdi.

Çıkarlar pistinde yalnız o!
Laf ebesi, birde despot ki sorma,
Şeytana ters giydirir pabucu,
Cahillerimizi güder olmuş şimdi o
Kömür, makarna dağıtıyor,
Meğerse işi o!
Oy simsarı oy avcısı,
Düşmandır bilgeliğe
Çağdaşlığa, kardeşliğe
Zül ediyor devrimleri
O irtica istiyor, oda yalanda.
Turban sorunu yok diyor.
USA, Birtanya ’lılara
İncirliği, GAP’ı satı,
O bir zorba halkları bitirdi.

Ey Tanrı ne oldu?
Eski simitçin,
Düşman oldu bize,
Eruh yanıyor!
Şemdinli kanıyor,
Halklar ölüyor,
Hak, hukuk, adalet…
Bunun neresinde?
Heyhat nice gözler kör,
Gerçekleri gören yok,
Dizi dizi tabutlar! !
Ağlayan anneler, bacılar,
Yanan yürekler,
Yıkılan yuvalar var.

Hani? Tanrı hani?
Barış gelecekti,
Savaşlar bitecekti!
Dağda ki evlatlar dönecek,
Bayram olacaktı.
Kışlada askerler…
Sokaklarda insanlar ölmeyip
Mutlu olacaktı!
Boş laflar, hepsi yalanmış,
O çıkarcı…
Bazen, sağcı bazen solcu,
İşçi-köylüyü azarlayan o
Başörtülüyü harcayan o
Dindarı sömüren o.
Hep Amerika, Paris’te
Gezip tozarken o
Ülkeyi kan götürüyor.
Doğuda “Kürtler var diyor”
Ankara’ya gelince ağız değiştiren o.

Ey tanrı!
Ne pirinç,
Ne mısır,
Ne mercimek kaldı!
Her gün mazota, benzine zam var
Ülke yanıyor kimseler görmüyor.
Yaşam düşmüş ayakaltına.
Hırsızlık, arsızlık artı,
Namus sıfır dayandı
Yükünü alan köşe,
İşçi-köylü ise yoksul kaldı.
Şimdi anlar oldum?
Devrimci yiğit halkları

Ey Tanrı!
Yine mağdurlar mağdur,
Despotlar egemen!
Ergenekon,
Susurluk,
Çok şeyler gördük,
Eskisi de o yenisi de
Kontrgerillası da o
Devlet baba işte bu

Bir savaş bir kargaşadır!
Güçlü öldürüyor,
Güçsüz ölüyor, güçsüz yok oluyor,
Güçlü almış başını gidiyor…
Bu düzende
Yalan, vaatler çıkar olmuş
Emekçiler köle,
Köylü naçar kalmış.

Ey Tanrı!
Anladım şimdi,
Seni, beni bu onları
Mülksüz olan tüm halkları;
Mülkün temeli olan şu adaleti!
Birde şu olanları?

03.06.2008
İstanbul