Yok, olacağın günün, artık yakındır senin
İçi kof bir ağaçsın. Topraktır artık yerin.
Bir ağaç kurdu gerek, çürüyen bedenine
Bir kabuk kalacaksın, düş kendi kederine
Son saldırışın ile, son haykırışlar bunlar,
Girdiğin topraklarda, ölülerin kalanlar.
Bunca yıl uyuttuğun, avuttuğun milletler,
Uyandığı zamanlar, üstüne çökecekler..
Kurtuluşun olamaz. Darmadağındır halin,
Önümüzdeki günler, kalmayacak mecalin..
Amerika, Avrupa ellerini çekince,
Ani düşüş olacak yakın geleceğinde..
Ezdiğin mazlumların kahrı seni boğacak,
Birleşik devletlerden uyarılar gelecek.
Parçalanma kaderin senin sonun olacak
Belki bugün ve yarın gündemlerde kalacak..
Zannetme zulüm baki, zannetme güç sonsuzdur.
O güç birden kaybolur. Geleceğin meçhuldür..
İnsanın fıtratına uymayan düzen biter
Uygun olan bir düzen onun yerine geçer.
Üzerinden kalkacak Siyonizm’in gölgesi,
Kapitalist rejimin kalmayacak bölgesi.
Bu yok oluşu gözler ya görür ya göremez
Tarih bunu yazacak. Bunu kimse silemez.
13.12.2025
Seyfet Bozçalı
Kayıt Tarihi : 13.12.2025 16:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!