Yaşamak için geldin bu dünyaya, elinde olsa da olmasa da yaşayacaksın, yaşamak zorundasın.
Karşı koyamadığımız nedenlerden de ayrılmış olsak, yine de ayrılışımızı çizmiş olandı kader…
Bazen ayın büyüsünde arayacaksın mutluluğu. Bazen gökyüzüne bakıp, yalnızlıklarında, sana da yer versin diye yıldızlara yalvaracaksın. Feryadını salacaksın gecenin kopkoyu derinliklerine.
Yaşamak kolay değil ki bir tanem, yaşayacaksın ve de yaşamak zorundasın.”Yaşam kavgası bu, yaşama aşkı bu” diyeceksin, bazen kendini avutacaksın.
Bir günün bitiminde gölgene çekilirken sessizliğin hışırtısı rüzgâr gibi kollarını okşayacak, seninle bilecek yalnızlık, yalnızlık olduğunu, geceler, seninle bilecek gece olduğunu ve kucağına sığınacaksın, onlarla yaşayacaksın.
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,
Devamını Oku
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta