Yaşamak için geldin bu dünyaya, elinde olsa da olmasa da yaşayacaksın, yaşamak zorundasın.
Karşı koyamadığımız nedenlerden de ayrılmış olsak, yine de ayrılışımızı çizmiş olandı kader…
Bazen ayın büyüsünde arayacaksın mutluluğu. Bazen gökyüzüne bakıp, yalnızlıklarında, sana da yer versin diye yıldızlara yalvaracaksın. Feryadını salacaksın gecenin kopkoyu derinliklerine.
Yaşamak kolay değil ki bir tanem, yaşayacaksın ve de yaşamak zorundasın.”Yaşam kavgası bu, yaşama aşkı bu” diyeceksin, bazen kendini avutacaksın.
Bir günün bitiminde gölgene çekilirken sessizliğin hışırtısı rüzgâr gibi kollarını okşayacak, seninle bilecek yalnızlık, yalnızlık olduğunu, geceler, seninle bilecek gece olduğunu ve kucağına sığınacaksın, onlarla yaşayacaksın.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta