Ey Silvan’ın asi çocuğu…
Elinde ekmek kırıntıları, açlığın ve yokluğun içinden bile paylaşmayı bilen bir yüreğin var; gözlerinde esmer yüzlü çocukların bakışı, onların masumiyetinde saklı bir tarih, onların suskunluğunda yankılanan asırlık çığlıklar gizli. Dilinde yasaklanmış bir stran, söylemeye korksalar da senin dudaklarında dirilen, yasaklara rağmen kök salan bir haykırış… Sen sadece bir çocuk değilsin; bir milletin susturulmak istenen sesi, unutturulmak istenen kimliği, yarına devredilen umudusun.
İbretliktir ki, seni yok sayanlar senin gözlerinde kendi zalimliğini görür. Senin ekmek kırıntılarında halkının alın teri, gözyaşı ve geleceği saklıdır. Asi derler sana, çünkü boyun eğmezsin; tehlikeli derler, çünkü hakkını istersin; sus derler, çünkü şarkın özgürlüğün adıdır. Ama sen bil ki, yasaklanan her stran bir gün meydanlarda yankılanır, bastırılan her bakış bir gün güneş gibi doğar. İbret olsun ki, Silvan’ın asi çocuğunun kalemi de, sözü de, türküsü de bir gün zincirleri kıracak kadar güçlüdür.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta