İnsanlık var oldukça var olacağını biliyorum. Kıyamet kopana kadar bizimlesin. Hangi şekilde, hangi halde ve yeryüzünün neresinde bulunursak bulunalım, sen de bize uygun, bizimle olacaksın...
Hattâ, fanilik gömleğini giyen bizler toprak olup gittikten sonra dahi, yaşamaya devam edecek, kıyameti bekleyeceksin. Hoşuna giden şairini-ozanını-aşığını o kıyamet gününe kadar yaşatacak, adını taşıyacaksın. Mukaddes kudret sahibisin derken, bunu belirtmek istiyordum. Ceza senden, mükâfat senden....
Kâğıt, kalem, yazı, matbuat icad edilmeden önceki yıllarda, en uzak mesafeleri ne de kolay kat ederdin. Yurdun bir ucunda türkü mü oldun, öteki ucunda aynı nakaratla söylenmeye başlarsın. Rüzgârla mı ortaksın? Gün ışığıyla mı? Kim taşır seni, onca kilometrelerin ötesine...
Sazdan saza, ağızdan ağıza, kulaktan kulağa köy odalarından köy odalarına, düğünlerden düğünlere öylesine hızlı giderdin ki, padişah fermanlarının hızı bile yetişemezdi.
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
SN MUSTAFA CEYLAN;
TÜRK EDEBİYATINA YAPTIĞINIZ KATKIDAN DOLAYI VE ÖZVERİLİ HİZMETLERİNİZDEN DOLAYI SİZİ KUTLARIM.
EMEĞİNİZE VE YÜREĞİNİZE SAĞLIK
SAYGILARIMLA
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta