Ey sevgilim Şiiri - Hasibe Gezgin

Ey sevgilim!
Kumral yüreğim benim,
Yıllar var yaranı taşıyorum yüreciğimde.
Ellerin halâ esmer gecelerimde.
Sanma ki gözlerini rafa kaldırdım,
Onlar ki benim en mahremimde.

Ey sevgilim!
Asî çığlığım benim,
Halâ sen atıyorsun şarkıların kalbinde.
Sesin saklı en derinlerimde.
Büyümek mi?
Benim başım halâ senin dizlerinde.

Ey sevgilim!
Yıllanmış, aydınlık türküm benim.
Senin rüzgârında savruldumya ben hani yıllar önce,
O gün bugün ışığa yürüyen pervane gibiyim.
Seni arıyorum
Nerdesin?
Öksüz kaldı masallar.
Seni özlüyorum,
Gelemez misin?
Sensiz içime sinmiyor bu akşamlar.

Ey sevgilim!
İlk yenilgim benim.
Hatırlıyor musun senin için çarpan kalbimi?
Seni görünce ayaklarım yerden kesilidi.
Şimdi mi?
Bir sis var perde perde gözlerimde ve bin kahır…
Yaşamak beter bir sancı! Yaşamak ağır…

Ey sevgilim!
Umuda boyalı şarkım benim.
Kim bilir nerdesin şimdi?
Senin de yaraların var mı kanayan?
Yalnızlıktan uyuşuyor mu ruhun zaman zaman?
Gecelerin var mı düşlere kanat çırpan?
Seni sevdim ben; çocukça, tertemiz…
Düşüm oldun; hayal ettim ellerini sessiz sessiz…

Ey sevgilim!
Gizli cennetim benim.
Bilmelisin ki…
Seni sevdikçe yenilendi benliğim,
Seni sevdikçe ben, kendimi sevdim.
06.07.2006