Ey Sevgili Yerinde Olsaydım Alırdım başı ...

Ey sevgili!
Zalim koydum bundan böyle lakabını.
Kendi ellerinle kırdın kol ve kanadını.
Kumrular misali el ele dolaşırken,
Uydun şeytana mahvettin hayatını.

Ey sevgili!
Hem kendini hem de beni ettin çarnaçar.
Gururunla envaitürlü dertlere oldun duçar.
Sevinç ve neşelere bıraktın kendini hasret.
Kibirli gönlün, muhabbet yerine nefret saçar.

Ey sevgili!
Her daim gördün kendini dev aynasında.
Sevdanı gizledin açılmayan kapıların pasında.
Saçın başın yolsan da, iş işten çoktan geçmiş,
Ne yaparsan yap kalırsın kurumuş dallar arasında.

Ey sevgili!
Seyisliğini yapamadın bindiğin rahvan atın.
Sen sen oldun dinlemedin veli zatların usların.
Dört elle sarıldın nefsin şeytani heves ve arzularına,
Kendi başına vurdun bir bir irili ufaklı taşların.

Ey sevgili!
Bindiğin dalları kestin kökünden, kirlettin yediğin tabağın.
Aşkın ulu dağlarında dalgalanmaz oldu bembeyaz sevgi bayrağın.
Can sularını vermedin toprağın bellemedin,
Hazan gelmeden döküyor sevda ağaçları yaprağın.

Ey sevgili!
Zalimliği şiar edinmişsin kalmamış sende vicdan ile merhamet.
Sevdalı yüreğinde bitmiş sevgi ve muhabbet dolmuş gönlün husumet.
Yerinde olsaydım, alırdım başımı ellerimin arasına,
Bırakmazdım gönlümde kemlik, gül verirdim sevdiğime demet demet

Ey sevgili!
Gönlün tarlasına onlarca fidan diktim ama vermedin can suyunu.
Ne kadar yalvarıp yakardıysam, değiştirmedin kötü huyunu.
İstesen de istemesen de Azrail as senin de kapını çalacak bir gün,
Zebaniler zılgıtlarla güle oynaya yapacaklar günlerce toyunu.
02/nisan/2018