Ey Sevgili Sen Zalimlerin Zalimi Olmuşsun!

Ey sevgili, sen zalimlerin zalimi olmuşsun!
Gülmeyi unutmuş, somurtkan ve derdaim asık suratımın, müsebbibinin kim olduğunu?
İnsanlara küsmüşlüğümün sebebi hikmetini de niye sormuyorsun?
Yaşarken ölüp ölüp dirildiğimin,
Birileri tarafından hor ve hakir görüldüğümün,
Daha hayatımın baharında, ayaz geceleri yaşadığımın,
Niçin ve nedenlerini merak etmiyor musun?
Hayır hayır sen asla merak etmezsin zira zalimliği şiar etmişsin kendine!
Keşke rahmani sevgilerin kolyesini taksaydın boynuna!
Sen, din gününün sahibi ve her şeye kadir olan, Allahtan da mı hiç korkmuyorsun?
Zalimlerin asla ve asla cennete giremeyeceklerini unutmuş,
İblisle sıkı fıkı dost olmuşsun.
Bu zalimliğinle, iblisin ekmeğine yağ ile bal sürdüğünü niçin akıl etmiyorsun?
Boşu doluya, doluyu boşa vurmakla, ne geçiyor eline?
Beni dünyaya küstürmek, seni çok mu mutlu ediyor?
Unutma! Doksan dokuz esması olan, şanı yüce Allah, zalimleri sevmez!
Bu kadar taş yürekli olmakla neyi ispatlamaya çalışıyorsun?
Özünden uzaklaşmış, ağlamayı unutmuşsun.
Keşke sende ben gibi arada sırada bir ağlaya bilseydin!
Gözyaşlarının tuzlu olduğunu fark edecektin.
Ama sen, zalimliğin rahvan atına binmiş, dolu dizgin dört nala gidiyorsun.
Sen değer yargılarını kaybetmiş, gönlü taşlaşmış, cehennemlik olmuşsun ama bundan haberin yok, haberin, yok haberin yok!
Sen acımayı, merhametli olmayı, unutalı yıllar olmuş.
Sana ve sen gibilerine hiç bir şey kar etmez.
Sen zebanilerle kırk yıllık dost olmuşsun sanki,
Aslında sana acımak lazım!
Sen, bu zalimliğinle, ahretini de bitiriyorsun.
Sen, aklını sanki ekmek peynirle yemişsin.
Sen, bindiğin dalı kesiyorsun, senin senden haberin yok!
Allah peygamber aşkına, hangi zalim menzil murat almış?
Hangi zalimin akıbeti, hayırlı ve güzel olmuş?
Seni ve sen gibilerini aklı selim düşünmeye davet ediyorum!
Öylesini bizar olmuşum ki senden?
Yılllarca nur cemalini görmezsem vallahi, billahi, tallahi hiç umurum olmaz!
Çünkü ben ben oldum sana sevmeyi öğretemedim!
İmanın, dinin, dünya malı ve para olmuş.
Ne yaptıysam sana yaranamadım.
Başımı vurmadığım taş, denemediğim yol kalmadı, kalmadı, kalmadı.
Senin yüzünden ibadetlerimden bile haz alamıyorum artık!
Ağzımdan çıkan lafları kulağım duymuyor artık küfürbaz olmuşum.
Rahmana giden yollardaki aşk ve şevkim azaldıkça azalmış
Hoşuma gitmediği halde, derdimi olur olmaz yerlerde açıyorum.
Sonra da nedamet duyuyor hayıflanıyorum.
İnsan sarrafı olduğum halde seni hiç tanıyamamışım.
Sen ne biçim bir insansın anlayamadım.
Keşke güzel ve maharetli olmasaydın,
Keşke bir çay demlemeyi, bir salata yapmayı bilmeseydin!
Yeter ki, bu üç günlük fani dünyada, iki yakamı bir Araya getirseydin!
Beni bana küstürmeseydin!
Yiyip içtiklerimden bir lezzet aldırsaydın!
Yediğin önünde, yemediğin arkanda,
Bir dediğin iki olmuyor,
Bir elin yağda bir elin balda.
Ama ekmeği elinden alınmış çocuk misali,
Ha bire iki gözden iki çeşme ağlıyorsun!
Allah'ında bir hesabı var unutma!
Senin bana bu yaptıkların Gayretullah'a dokunuyor!
Bunu niçin akıl etmiyorsun?
Yerinde olsaydım bu kadar zalim olmazdım.
Varlıklar içinde bana en manidar yoklukları yaşatıyorsun!
Sol yanıma tarifsiz ağrılar sokuyorsun!
Beni her daim bir başıma bırakıyorsun!
Bu yaptıkların hangi mezhepte, hangi dinde var?
Ben hal ve ahvalimi yazmaktan utanıyorum.
Sen ise zalimliğinle sanki gurur duyuyorsun.
Bunu unutma!
Ve bu son cümlem kulağına küpe olsun!
Bu emanet canım tenimde oldukça,
Seni Rabbimin Kahhar Esmasına havale ediyor,
Hakkımı sana helal etmiyorum, etmiyorum, etmiyorum!
10/Aralık/2017