Ey sevgili,
İnsanlar etrafta koşuşurken, ben yolunu beklerdim pencere kenarında.
Her gün zaman dururdu, ne bir ileri ne bir geri akardı vakit.
Bazen de bir anda geçerdi, nefes almaya bile yetmezdi vakit.
Gündüzler geçse de geceler geçmez sessizliğine.
Oturmaktansa yürümeyi tercih ettim.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta