Ey sevgili, o doyulmaz aşkın yine naz elinde,
Yüzbinlerce “yed-i beyzâ” yeşerdi niyaz elinde.
Nice âşık dil açarken söylenmedik söz ufkuna,
Bir âh olup da tutuştu bin nağmeli saz elinde.
Esiyorken nice sevda poyrazında bin bir kışın,
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta