Ey! Sevdiğim Şiiri - Gülden Işık

Ne kaldı elinde
Ne kaldı söyle!
Perdesi açılmayan pencereler...
Çiçeği tarumar bahçeler...
Ve yitirdiklerinin dağınıklığı...
Kırdığın kalplerin seni terk edişleri kaldı.

Gurur mu, bencillik mi, kibrinden mi bu!
Ya da boşvermişliğinin tembelliğinden mi
Her şeyi bilen hâllerinin yoldaşlığında, yanlış yollarda yürüyüp duruyorsun
Yalan; kurtarıcın olmuş
Kaçmak; cesaretin ...
İşine geldiğince çiziliyor rotan; kâh iyi, kâh kötüsün

Geçmişinden de mi el almaz insan!
Kulağını çekecek dostun da mı yok hiç!
Hoş, olsa da dinlemezsin ki!
Aklın fikrin sonuçsuz hikâyeler üretmekte
Sahipliğin söze dizilirken icraatin boş çerçevede

Oldum olası hayâl tezgahında ayak sürüyor ömrün
Sahi kimdir, nedir aklını senden alan
Seni yalnızlığında yalnız bırakan
Ne seveni seviyorsun
Ne de sevmeyi
İçin başka, dilin başka konuşmada

Ey sevdiğim!
Hayat bir dönme dolap; düşündüğün dolanırmış ayağına
İstemediğin kadardır istenmediğin
Şunu bil ki başkasına değil, kendinedir çektirdiğin.