Ey Sevdiğim Şiiri - Ahmet Sanlav

Biliyorsun bu dünya yalan
Var mı geçmişten kalan
Muradımı sevgimi çalan
Sensin Ey Sevdiğim

Ben sevdim sen sevmedin
Önce umut verdin. Sonra gittin
Ne idi peki senin derdin
Sende sev ama sevilme Ey Sevdiğim

Beddua değil hep dua ettim
Ama kalbime söz geçiremedim
Senden bir türlü vazgeçemedim
Ben gülmedim sende gülme Ey Sevdiğim

Kâbe’ye Medine’ye yüz sürdün
Söyle seveni ne çabuk küstürdün
Ağlattın beni bugün yarın dün
Ben yandım sende yan Ey Sevdiğim

Bir çocuk gibi avuttun beni
Çok sevmiştim inan bende seni
Yaralarıma acı tuz ektin yeni
Sende sev ama terk edil Ey Sevdiğim

Mutluluk oysaki çok yakındı
Bu Ahmet etrafında çok mu çok bakındı
Güller içinde seni dikenlerden sakındı
Şimdi diz çök bensiz ağla Ey Sevdiğim

Çorak topraklar gibi yanmıştım sana
Bir yağmur damlasını çok gördün bana
Çok ıztıraplar çektirdin bu cana
Seninde yeşeren güllerini kessinler Ey Sevdiğim

Sonu yok sana sitemimin
Hani ne oldu o bakan sahte gözlerin
Kırılsın başka ele değerse ellerin
Sende sev ama unutul Ey Sevdiğim

Kara talihmiş bu benim kaderim
Sen gelmezsen ben sensiz ne ederim
Sen hiç sevme ben yine severim
Sende bir vefasızdan çile çek Ey Sevdiğim

Ahımı aldın olman artık
O kutsal yerlere ayak bastık
Uykularım yok kan doldu sensiz boş yastık
Zaman tüneline şöyle bir bak EY SEVDİĞİM

Ahmet SANLAV