Ey Sevdiğim Şiiri - Hikmet Ertaş

seni ne çok sevdim ben
neçok gözyaşı döktüm senin için
geceleri rüyalarına girmek için dualar ederdim
bir bakışına bir dudak kıvrımının titreşen gülüşüne
ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne sererdim
içimde tutuşan bir ateş
onun yangınında senin için kül kesildim
ağır hastalar geceyi zor geçirir
sabahı bekler kızgınyürekler
yalnızdı sabahlarım hastaydı bir uçurumun kenarında
beni taşıyan karabasan dı gecelerim
adına yalnızlık dedim sensizlik dedim sen beni bilmedin
tanımadın sevmedin bu bir ölümdü bir ferman
bıçak kesmez artık beni ipler asmaz
yaşamak mümkün değil amansız acılar içindeyim
ey sevdiğim ben seni neçok sevdim
dünya bildi sen bilmedin
yalnızlığımın diğer adı aşka karşılık bulamamaktır
kaçılamayacak kadar yakın
tutulamayacak kadar uzak yerdesin
benim aşkıma yalnızlık kucak açtı
senin yokluğuna dokundum içim yandı
odamın çıldırtan sessizliğinde sana seslendim
haykırdım duvarlara kendi sesim gene bana ulaştı
anladımki beni hiç duymayacaksın
sana sitem edemem sana kırılamam
son bir isteğim var MUTLU OLMAN.....